Certificeringsnormen waaraan Chinese laadpalen moeten voldoen bij export naar Europa

Certificeringsnormen waaraan Chinese laadpalen moeten voldoen bij export naar Europa

Vergeleken met China blijft de ontwikkeling van laadinfrastructuur in Europa en de Verenigde Staten achter. Uit beursgegevens blijkt dat de verhouding tussen openbare laadpunten en voertuigen in China eind 2022 7,3 bedroeg, terwijl de overeenkomstige cijfers voor de Verenigde Staten en Europa respectievelijk 23,1 en 12,7 bedroegen. Dit is een aanzienlijk verschil met de beoogde verhouding van 1:1.

Projecties gebaseerd op de groei van de verkoop van nieuwe energievoertuigen, penetratiegraden en een jaarlijkse daling van de verhouding tussen voertuigen en laders naar 1:1 geven aan dat de samengestelde jaarlijkse groeipercentages voor de verkoop van openbare laadpunten in China, Europa en de VS tussen 2023 en 2030 respectievelijk 34,2%, 13,0% en 44,2% zullen bedragen. Aangezien de vraag naar laadpunten op de Europese markt gestaag toeneemt, bestaan ​​er aanzienlijke exportmogelijkheden voor laadinfrastructuur.

Als wereldleider in de productie van laadapparatuur zijn Chinese fabrikanten van laadstations begonnen met de export naar Europa. Gegevens van beursgenoteerde bedrijven geven aan dat er meer dan 30.000 laadstations – zowel AC- als DC-modellen – vanuit China naar Europa zijn geëxporteerd. Dit toont aan dat in China geproduceerde laadproducten steeds populairder worden op de Europese markt en hun marktaandeel gestaag uitbreiden.

Als u van plan bent de Europese markt voor laadinfrastructuur te betreden, is naleving van de Europese certificeringsnormen van het grootste belang. Hieronder vindt u de certificeringsnormen die u moet kennen, inclusief hun specifieke details en bijbehorende kosten:

1. CE-certificering:Deze verplichte veiligheidscertificering is van toepassing op alle elektrische apparatuur en is een verplichte veiligheidscertificering binnen de Europese Unie. De norm omvat elektrische veiligheid, elektromagnetische compatibiliteit, de Laagspanningsrichtlijn en andere aspecten. De certificeringskosten variëren afhankelijk van het producttype en de complexiteit. De kosten voor CE-certificering omvatten doorgaans testkosten, kosten voor documentbeoordeling en de servicekosten van de certificeringsinstantie. Testkosten worden over het algemeen bepaald op basis van daadwerkelijke producttests, terwijl de kosten voor documentatiebeoordeling worden vastgesteld op basis van het onderzoek van de productdocumentatie en technische dossiers. De servicekosten van certificeringsinstanties variëren per organisatie en variëren doorgaans van £ 30.000 tot £ 50.000, met een verwerkingstijd van ongeveer 2-3 maanden (exclusief correctieperiodes).

2. RoHS-certificering:Deze verplichte milieucertificering is van toepassing op alle elektrische en elektronische producten en is een verplichte milieucertificering binnen de EU. Deze norm beperkt het gehalte aan gevaarlijke stoffen in producten, zoals lood, kwik, cadmium en zeswaardig chroom. De certificeringskosten variëren ook afhankelijk van het producttype en de complexiteit. De kosten voor RoHS-certificering omvatten doorgaans kosten voor materiaalanalyse, laboratoriumtests en documentatiebeoordeling. De kosten voor materiaalanalyse bepalen het gehalte aan materialen in het product, terwijl de kosten voor laboratoriumtests de niveaus van verboden stoffen beoordelen. De kosten voor documentbeoordeling worden bepaald door het onderzoek van productdocumentatie en technische dossiers en variëren doorgaans van ¥ 50.000 tot ¥ 200.000, met een verwerkingstijd van ongeveer 2-3 weken (exclusief correctieperiodes).

3. TÜV-certificering:Deze certificeringsnorm wordt uitgegeven door de Duitse TÜV Rheinland en is breed geaccepteerd op de Europese markt. Deze certificeringsnorm heeft betrekking op productveiligheid, betrouwbaarheid, milieuprestaties en andere aspecten. De certificeringskosten variëren per certificeringsinstelling en norm, met jaarlijkse verlengingskosten die doorgaans ¥ 20.000 bedragen.

4. EN-certificering:Houd er rekening mee dat EN geen certificering is, maar een verordening; EN vertegenwoordigt normen. Pas na het slagen voor de EN-test kan het CE-keurmerk worden aangebracht, wat export naar de EU mogelijk maakt. EN stelt productnormen vast, waarbij verschillende producten aan verschillende EN-normen voldoen. Het slagen voor een test voor een specifieke EN-norm betekent ook dat aan de CE-certificeringseisen wordt voldaan; daarom wordt het soms ook wel EN-certificering genoemd. Het is van toepassing op alle elektrische apparatuur en vormt de Europese certificeringsnorm voor elektrische veiligheid. Deze certificeringsnorm heeft betrekking op elektrische veiligheid, elektromagnetische compatibiliteit, de Laagspanningsrichtlijn en andere aspecten. De certificeringskosten variëren afhankelijk van de certificeringsinstantie en het specifieke project. Doorgaans omvatten de kosten voor EN-certificering de bijbehorende trainingskosten, testkosten en certificeringskosten, die over het algemeen variëren van £ 2.000 tot £ 5.000.

Vanwege diverse beïnvloedende factoren is het raadzaam om voor precieze informatie over de kosten van CE-certificering, RoHS-certificering, TÜV- en EN-certificering contact op te nemen met de relevante certificeringsinstantie of een professioneel certificeringsbureau.